MJESNI ODBOR VREBAC

Reke su ko i vreme

Reke su kao ptice

Reke su ko i ljudi

posebno ponornice

 

Postoji mala reka

još manje za nju se zna

čudno je njeno ime

zove se Jadova

Ko zna od kojih kiša

ugleda sunce sjajno

kad koritom izmili

oprezno

porođajno

 

Kad zamućenost spira

sa krvlju kiti snove

kao što često biva

ljudima sa Jadove

koji je svetom nose

duboko

u biću svom

i vrate joj se

da poniru s njom

 

S proleća i u jesen

kad se kroz stene sruči

grune kao iz sna

i buntovno zahuči

i svoje sokove puke

lije u plodne luke

 

A posle dan dva

puna je plavoga neba

mirna i bistrooka

i devičanski lepa

Sa prelivenih broda

žubor od kapi tkan

svoj šapat jednolični

toči u tvrdi san

Po cicu njenom

kad patka plovi

posmatraju je

i vidre

i rakovi

U dubinama

stado oblaka pase

i dugokosa vrba

raskošno ogleda se

Selice

pijora dom

sve živo

druži se s njom

 

Kad u omaru jula

ožednelog zaroni

popiju plavu reku

ponori ljubomorni

Umuknu vodenice

i slap bisernih kapi

kroz puste vrbe

kostur

korito zjapi

 

Zakratko

ko zna

od kojih kiša

nadođu izvori njeni

vaskrsne

zazeleni

i sve boje

ispreda od davnina

u ime svoje

Reke su kao vreme

što svake knjige zna

reke su kao ljudi

posebno

Jadova

 

Dušan Ćurčić*

 

*Autor pesme je moj otac, Dušan Ćurčić koji je rođen 1933.g. u Vrepcu, a živi u selu Prigrevica u Vojvodini. Do sada je objavio osam knjiga poezije inspirisane raznovrsnom tematikom i motivima iz zavičajnih sećanja, duhovnim korenima i tragovima nekadašnjeg života.

Radmila Mrkela

Nikada vas posjetio nisam

Gledam vas izdaleka

 

Malen ja

Vi velike

 

I ova Zemlja što nas spaja

 

Planine,

Zovu vas imenima

Toponimima besmisla

 

U vama se rađaju vode

Lončići nebeski što slapove izlijevaju

U šalice – jezera

 

Planine,

Iz vas će rijeke poteći

Kao suze

 

Drage moje planine…

 

Marko Ćurčić

Ptice su me budile
tihim pjesmama
Zore su me umivale...
mlakim rosama
Rijeke su me kupale
vijugavim tokovima
Šume su me mamile
šumovitim šumovima
Polja su me prizivala
otkosima žutog žita
Sumraci me darivali
ranim zvijezdama
Oblaci me pokrivali
pastelnim sjenama
Koprive me žarile
žarnim granama
Ovce milovale
Mekim runima

Marko Ćurčić

Kada odem jednog dana

Volio bih leći

Pored djedova

Koje nikad ne upoznah

 

Prah naš da počiva

U sjeni planine

Uz rijeku ponornicu

U podzemni svijet što teče

 

Kada odem jednog dana

Želio bih da me se sjete -

Živio jednom čovjek

Slučajno rođen u mračnoj zemlji

Plemena mračnih

Ne pripadaše on ni jednom plemenu posebno

Više na papiru

Sanjao je neko bolje vrijeme

I zvijezde daleke

 

Kada odem jednog dana

U svemiru zasjat će neka nova zvijezda

Možda u očima mojim ostane njena svjetlost zapisana

Ili u plamenu njenom nestanu moje umorne oči

 

Marko Ćurčić